Big Apple New York (day #4)

verslag dinsdag 27 maart 2012

We vertrekken ’s morgens met de metro naar Grand Central, het centraal station van New York. Het is een prachtig gebouw waar je eens graag even rondloopt. Er zijn veel restaurants, eet en zit-gelegenheden. Hier nuttigen we ons ontbijt, waarna we de trap oplopen naar de Apple Store die hier sinds kort is gevestigd. Een mooie quizvraag: hoeveel Apple Stores zijn er in New York? En hoeveel in Nederland? 🙂

Ik vergelijk de nieuwe iPad met de mijne (de oude eerste versie) om te zien of het de moeite waard is om de nieuwe aan te schaffen. Tja… dat wordt een lastige. Eerlijk gezegd weet ik het niet meer. Ja, de nieuwe iPad is inderdaad sneller en het beeldscherm (maar dan vertel ik niets nieuws) is scherper. Maar of dat nou weer zo’n investering waard is?

Het volgende doel is de United Nations. De UN is niet meer de USA, met andere woorden… we krijgen grenscontrole. Tja, alsof we die niet al genoeg hebben gehad op deze reis. We moeten even wachten (meer dan een uur) op onze rondleiding. Dat biedt ons de gelegenheid om weer eens iemand te interviewen. Deze keer lukt het om iemand uitgebreid te bevragen. Het is een Zweed die over beide onderwerpen, leadership en innovation, wel iets wil vertellen. Hèhè, eindelijk materiaal voor onze film. Daarna krijgen we op een rustig plekje in de hal van Jol een lecture over innovatie (in het Engels natuurlijk) en ‘eager’ als we zijn, zitten we als studenten niet alleen te luisteren maar stellen we ook vragen en gaan we met elkaar in discussie. Dan is het tijd voor onze rondleiding. Ik heb het nooit geweten, maar er wordt veel vaker vergaderd dan ik had gedacht. En je staat er meestal niet zo bij stil, maar de UN is er niet alleen voor het handhaven van de vrede, maar ook voor het waarborgen van onze toekomst. Zij noemen dat laatste in één woord ‘development’. Op hun website vind je een overzicht. Tijdens de rondleiding raken we hoe langer hoe meer onder de indruk. Een stukje wereldgeschiedenis raast voorbij en ik realiseer me wat de UN allemaal doet. Jammer dat onze jonge vrouwelijke gids zo’n haast heeft, onze rondleiding lijkt wel een race tegen de klok.

Rond de middag arriveren we in Chinatown. Daar lunchen we ook. Erg verrassend was dat! Je hebt je jas nog niet uitgetrokken of er wordt al eten op tafel gedumpt. Chinese mannen en vrouwen lopen achter karretjes met eten rond in het giga restaurant en prijzen hun waren aan. Als je ergens naar wijst staat het ook bijna gelijk op tafel en worden de spijzen op jouw rekening bijgeschreven. We eten met stokjes de verschillende lekkernijen en drinken Jasmijnthee bij het eten.

De afgelopen dagen hebben we geprobeerd om kaartjes te reserveren om 911 Memorial te mogen bezoeken. Na veel gedoe is het uiteindelijk gelukt om twee kaartjes te reserveren, maar niet voor ons allemaal. We gaan nu op jacht naar meer kaartjes voor 911 Memorial. De eerste poging valt tegen, we worden weggestuurd met de boodschap om morgen maar terug te komen. We lopen dan toch even door en krijgen bij de ingang van 911 Memorial de vraag of we kaartjes hebben. Nee dus! “OK, you are lucky, very lucky. Today we give free tickets away.” Die kaartjes zijn overigens altijd gratis, maar goed. We stellen ons bezoek niet langer uit en gaan meteen naar binnen. Ook hier weer een volledige ‘vliegveld’ controle; rugzak in een bakje, horloge in het bakje, riem in het bakje,… Maar goed, we worden in elk geval zonder verdere problemen toegelaten. Als je dit monument betreedt, raak je gewild of ongewild onder de indruk van de sfeer. We nemen even tijd om rustig te kijken naar de grote vierkante bakken waar het water zich langs de zijkanten in stort. In het midden zit een vierkant gat waar het dan vervolgens in verdwijnt. Voor altijd, lijkt het wel.

Op onze weg naar buiten komen de dames op het idee om maar weer eens een interview te houden met een groepje Joodse mensen. Eigenlijk vinden wij, Guido en ik, het niet echt gepast om hier een interview te houden. De dames lijken succes te hebben, dus wagen ook wij een poging en spreken een Joodse rabbijn aan. Die is enthousiast en op onze vraag of we het ook mogen filmen reageert hij verrassend: can I see it on the internet? We krijgen zijn e-mailadres en moeten hem laten weten waar hij de video kan bekijken.

Tegen de avond varen we heen en terug naar Staten Island. We zwaaien enthousiast naar het vrijheidsbeeld, maar de skyline van Manhattan vanaf deze zuidkant en met een ondergaande zon erop is indrukwekkender. Op de terugweg zitten een viertal meiden gezellig te kletsen en te schateren. Ze hebben lol. Ik kom op het idee om hun te interviewen, maar mijn reisgenoten zien dat niet echt zitten. “Daar krijg je toch zeker niets zinnigs uit?!” Ik zet door en Guido komt achter me aan. Het kost even moeite om de meiden ook zo ver te krijgen dat ze meewerken. Er wordt een beetje angstvallig gevraagd wat voor soort vragen we dan wel willen stellen en of ze moeilijk zijn. Dan volgt overleg; wie doet het? Tot slot stemmen ze toe. Dan ontstaat een verrassend interview. De meiden geven uitgebreid antwoord. Ze denken goed na over onze vragen en als ze die lastig vinden dan nemen ze even de tijd voordat ze hun antwoord formuleren. Ze hebben overal een mening over en weten die ook duidelijk over te brengen. Eén van de meiden doet voornamelijk het woord. Als ik dan van leadership wil overschakelen op innovation roert zich plotseling een van de anderen. She also wants to say something about leadership! Je zult het terugzien in het eindresultaat van deze challenge (day #6). Waauw, dit is in elk geval een schitterende ervaring die me nog lang zal bijblijven.

Die avond lopen we nog even in het donker voorbij Wallstreet, het beursgebouw de New York Stock Exchange (NYSE). Dan wacht ons nog een opdracht. Op Wallstreet sluiten we ons aan bij een general assembly van Occupy Wallstreet. De dames en heren willen wel even weten wat we komen doen. Dan vervolgen zij hun vergadering, maar pas nadat ze ons hebben geleerd hoe ze met handgebaren reageren op iemand die het woord doet. We volgen hun vergadering een tijdje. Het is leuk om even te zien hoe het er daar aan toe gaat, maar de inhoud… waar maken die gasten zich eigenlijk druk om?! Een van hun leiders krijgen we voor onze camera voor een volgend interview. De jongeman schoolt ons gelijk bij over het consensus model. Meer daarover in onze eindproductie. 😉

Het was weer een lange dag. Veel gezien, op hoge snelheid door NYC geraasd, veel geleerd en ook weer hard gewerkt.