Brahms en Brahms en Jansen

Van Brahms naar Brahms, van Berlijn naar Heerlen.

Woensdagavond (13 april) ben ik getuige geweest van een speciale live stream vanuit de Philharmonie Berlin (www.digitalconcerthall.com), waar het Koninklijk Concertgebouw Orkest o.l.v. Mariss Jansons een speciaal concert gaf. In het kader van haar staatsbezoek aan Duitsland bood Hare Majesteit Koningin Beatrix van Nederland het concert als cadeautje aan als dank voor de ontvangst. Zo zet onze koningin ons Concertgebouw Orkest op de wereldkaart, alsof het daar al niet op stond; het is één van ’s werelds beste symfonie orkesten. Als de koninklijke familie een staatsbezoek aflegt, nemen ze het bedrijfsleven op sleeptouw en dan worden er goede zaken gedaan. Zou dat nu ook voor Nederlandse culturele ondernemingen gelden?

Een stream vanuit de digitalconcerthall is wereldwijd te ontvangen, met goede geluidskwaliteit en HD video mits je een snelle internetverbinding hebt. Het concert wordt nu bewerkt en zal over enkele dagen beschikbaar komen in het archief van de digitalconcerthall. Aangezien het een gratis concert betrof ga ik er vanuit dat het concert ook in het archief voor iedereen beschikbaar komt (tip!), dus ook voor mensen zonder abonnement. Ik ben benieuwd.

Nadat de koningin en haar gezelschap waren binnengetreden klonken het Duitse en Nederlandse volkslied. Op het programma: Viool concert in e-klein van Felix Mendelssohn. Janine Jansen was de soliste. Zij speelde zoals gewoonlijk, uitermate gedreven en met haar hele wezen, muziek vanuit het hart, zoals muziek moet zijn. Zij dirigeert niet alleen de viool maar ook dirigent en orkest. Daarbij lijkt het wel alsof ze haar virtuositeit steeds gemakkelijker tentoonstelt. M.a.w. het is zo door en door ‘muziek’ dat die virtuositeit niet meer opvalt. Al met al een prachtige uitvoering!

Een kopje koffie drinken met de koningin was er helaas niet bij want er was geen pauze. Het programma werd vervolgd met de Vierde Symfonie (ook in e-klein) van Johannes Brahms. Nou wil het voorval dat we afgelopen zondag (10 april) diezelfde symfonie hebben gehoord in Theater Heerlen. Daar speelde het broertje (of zusje, zoals je wilt) van het Concertgebouw Orkest namelijk het Nederlands Philharmonisch Orkest dat meer dan 40 concerten per jaar in het Concertgebouw geeft. Zij kennen elkaar dus. Heel eerlijk; ik moet bekennen dat ik de uitvoering van het Koninklijk Concertgebouw Orkest beter vond dan die van het Nederlands Philharmonisch Orkest. Zo… dat weten we dan ook weer. Onze koningin gaf in Berlijn dan ook geen koninklijke klapjes maar een stevig en langdurig applaus voor zowel onze Janine als ons orkest.

Het Nederlands Philharmonisch Orkest speelde zondag op routine, het spetterde niet en hier en daar zaten ongelijke passages. De zaal was niet vol en of dat aan het mooie weer lag of aan iets anders weet ik niet. Spelen voor een niet volle zaal is al niet zo heel erg inspirerend. Ondanks dat blijf je horen dat het een heel goed orkest is, dat de moeite van het beluisteren zeker de moeite waard is. Voor het officiële programma werd, ter nagedachtenis aan de recent overleden chef-dirigent Yakov Kreizberg (1959-2011), ‘Befiehl du deine wege’ uit de ‘Matthaeus Passion’ gespeeld, waarna een minuut stilte in acht werd genomen. Dat verliep op een indrukwekkende wijze; de muzikanten hielden hun instrument in de laatste speelhouding en na die minuut volgde geen applaus.